تاثیر پردنیزولون خوراکی بر پیامدهای ناشی از عمل جراحی باکلینگ صلبیه

چکیده هدف: ارزیابی تاثیر پردنیزولون خوراکی در بهبود دید نهایی و کاهش برخی از عوارض عمل جراحی باکلینگ صلبیه در بیماران مبتلا به جداشدگی شبکیه. روش پژوهش: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده شاهددار با تجویز دارونما و دوسوکور بر روی بیمارانی انجام شد که به دلیل جداشدگی رگماتوژن حاد شبکیه به بیمارستان شهید لبافی‌نژاد مراجعه می‌کردند. بیماران پس از اعمال معیارهای ورود و خروج مطالعه، توسط گروه شبکیه تحت عمل جراحی باکلینگ صلبیه قرار گرفتند. پس از عمل، بیماران به طور تصادفی به دو گروه درمان و شاهد تقسیم شدند. در گروه درمان، پردنیزولون خوراکی و در گروه شاهد، دارونمای مشابه با داروی موثر تجویز گردید. بیماران دو گروه از نظر حدت بینایی، جداشدگی شبکیه، ادم سیستویید ماکولا و ویترورتینوپاتی پرولیفراتیو (PVR) مقایسه شدند. یافته‌ها: تعداد 52 بیمار شامل 25 بیمار در گروه درمان و 27 بیمار در گروه دارونما بررسی شدند. بیماران شامل 34 مرد (4/65 درصد) و 18 زن (6/34 درصد) بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 7/15±8/44 سال بود. اختلاف مدت زمان جداشدگی شبکیه تا زمان عمل جراحی در دو گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود. اختلاف دید در دو گروه قبل از عمل (81/0±47/1 لوگمار در گروه درمان و 82/0±44/1 لوگمار در گروه دارونما) و بعد از عمل (39/0±62/0 لوگمار در گروه درمان و 58/0±78/0 لوگمار در گروه دارونما) به لحاظ آماری معنی‌دار نبود. در یک بیمار از گروه درمان (4 درصد) و 3 بیمار از گروه دارونما (1/11 درصد) PVR مشاهده شد (33/0P=). ادم ماکولای بعد از عمل، براساس آنژیوگرافی با فلورسین، در 3 بیمار از گروه درمان (12 درصد) و 5 بیمار از گروه دارونما (5/18 درصد) مشاهده شد (39/0P=). در هیچ کدام از بیماران، چروکیدگی ماکولا (macular pucker) به تنهایی مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: تجویز استرویید بعد از عمل جراحی باکلینگ صلبیه، به طور همگانی پیشنهاد نمی‌شود و باید بسته به شرایط تجویز گردد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1384؛ دوره 11، شماره 2: 182-176.